Λίνα Νικολακοπούλου: "Των Μεθάνων η ομορφιά, σωστά ν' αναδειχθεί"...

“Σαν ηφαίστειο που ξυπνά,
απ' όνειρο βαθύ
και των Μεθάνων η ομορφιά
σωστά να αναδειχθεί”
Παραφράζοντας το γνωστό της τραγούδι “Λάβα” η Λίνα Νικολακοπούλου έκανε, κατά τη διάρκεια των εγκαινίων του πρώτου ηφαιστειολογικού συνεδρίου που έγινε στα Μέθανα, την έναρξη μιας διαδικασίας σωστής ανάδειξης της ομορφιάς των Μεθάνων του ηφαιστείου και ό,τι αυτό συμβολίζει για την χερσόνησο. Το τραγούδι “Λάβα” κυκλοφόρησε το 1997, σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου και μουσική του Νίκου Αντύπα. Το τραγούδησε με την εξαιρετική της φωνή η Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Κατά αυτόν τον τρόπο, τροποποιώντας δηλαδή το στίχο ή συμπληρώνοντας το, δίνει μια άλλη διάσταση στο τραγούδι. Με επτά λέξεις δείχνει την πηγή έμπνευσης της, αλλά και την προοπτική του ηφαιστείου.
Αξιοποίηση, αλλά με προσοχή.
Να θυμηθούμε τους στίχους του τραγουδιού:

Σαν ηφαίστειο που ξυπνά
απ’ όνειρο βαθύ
κι ό,τι φτιάχνει τα βουνά
κλαίει να γεννηθεί
Σαν ηφαίστειο που ξυπνά
εφτά γενιές σβηστό
Λάβα μου, λάβα μου
αίμα μου ζεστό.

Κάτι λίγοι συγγενείς
ξαδέρφια μακρινά
πες μου αν έμεινε κανείς
για μας τα πετεινά
Κάτι λίγοι συγγενείς
στα έγκατα του νου
Λάβα μου, λάβα μου
σώμα τ’ ουρανού.

Εγώ το φως μετάλαβα
κι εκεί σε πάει η καρδιά συνήθως
Υπ’ όψιν μου δεν τα `λαβα
του κόσμου τα χλωμά
Κατάλαβα
Εγώ το φως μετάλαβα
κι αντέχω τη φωτιά
στο στήθος
Υπ’ όψιν μου δεν τα `λαβα
του κόσμου τα χλωμά
κατάλαβα.

Σαν ηφαίστειο που ξυπνά
απ’ όνειρο βαθύ
κι ό,τι φτιάχνει τα βουνά
κλαίει να γεννηθεί
Σαν ηφαίστειο που ξυπνά
εφτά γενιές σβηστό
Λάβα μου, λάβα μου
δάκρυ από Χριστό
Εγώ με λάβα τα `λαβα
αυτά που λέει κρυφά το πλήθος
κι ας μοιάζαν θεοπάλαβα
τα αχ των ζωντανών
κατάλαβα.